Chorwacki
Angielski
Arabski
Chiński
Czeski
Duński
Fiński
Francuski
Grecki
Hiszpański
Holenderski
Japoński
Niemiecki
Norweski
Polski
Portugalski
Rosyjski
Szwedzki
Turecki
Ukraiński
Węgierski
Włoski
TAGI
język niemiecki język włoski angielski rosyjski nauka francuskiego nauka rosyjskiego nauka języka angielskiego język rosyjski słówka język hiszpański hiszpański gramatyka ćwiczenia język angielski piosenki z tłumaczeniem zwroty wypracowania wyrażenia test francuski niemiecki słownictwo angielskie piosenka język francuski tłumaczenie film nauka angielskiego włoski gry on-line matura
Język chorwacki - Alfabet i wymowa
Alfabet
Alfabet chorwacki składa się z 30 liter:
Na szczęście dla uczących się tego języka Polaków, chorwacka wymowa nie sprawia wielu trudności. Chorwaci przyjęli zasadę piši kao što govoriš (pisz, jak mówisz). Większość dźwięków jest podobna do języka polskiego.
Wymowa
Jak widać powyżej, alfabet chorwacki posiada 5 samogłosek: a, e, i, o oraz u. Nie występuje tu y, chociaż dźwięk ten można usłyszeć w zbitkach spółgłoskowych zawierających „r zgłoskotwórcze”.
Poza kilkoma spółgłoskami, na które należy zwrócić uwagę, resztę wymawia się jak w języku polskim. Spółgłoski, których wymowa jest inna niż w języku polskim, są następujące:
- l - ma trochę twardsze brzmienie od polskiego odpowiednika, przypomina polskie „aktorskie ł”;
- lj - zapisywane jako dwuznak jest jedną głoską, brzmi jak miękkie l;
- nj - podobne do polskiego ń;
- r - jeżeli występuje między dwoma spółgłoskami, r jest w języku chorwackim zgłoskotwórcze i wymawia się je dodając przed nim dźwięk [y], np. Hrvatska [hyrwatska] - Chorwacja, krv [kyrw] - krew, vrh [wyrh] - wierzch. Zgłoskotwórcze r jest zawsze akcentowane. Można poćwiczyć wymowę tego dźwięku na przykładzie popularnego chorwackiego łamacza językowego: Navrh brda vrba mrda (Na szczycie wzgórza porusza się wierzba).
Spółgłoski miękkie w języku chorwackim są następujące: č, ć, đ, dž, j, lj, nj, š oraz ž.
Warto również zwrócić uwagę, że samogłoska i następująca po spółgłoskach c, s, n oraz z nie zmiękcza ich, jak ma to miejsce w języku polskim. Dlatego też w takich przypadkach spółgłoski te należy wymawiać bardziej twardo i przybiera to wtedy brzmienie podobne do polskiego y. W wyrazie sijati (świecić) si wymawiamy jak w polskim słowie sinus.
Przegłos
Warto zaznaczyć, że w języku chorwackim w niektórych przypadkach zachodzi przegłos. Zjawisko to polega na zamianie spółgłoski o występującej po spółgłoskach miękkich č, ć, đ, dž, lj, nj, š, ž oraz št, žd na samogłoskę e.
Akcent
Akcent w języku chorwackim jest swobodny i zawsze pada na sylabę zawierającą samogłoskę lub „r zgłoskotwórcze”. Akcent jest melodyczny, co oznacza, że może być rosnący lub opadający. Poza tym istnieje również zajwisko iloczasu, czyli różnicy w długości samogłosek. Tym sposobem rozróżniamy cztery akcenty:
- akcent krótki opadający, np. kȕćica (domek);
- akcent krótki rosnący, np. nòga (noga);
- akcent długi opadający, np. mâjka (matka);
- akcent długi rosnący, np. prúga (pręga).
Akcentowane głoski nie są jednak zaznaczane w tekstach, a zasady używania akcentów są bardzo skomplikowane. Przedstawimy tu jednak kilka podstawowych zasad akcentowania:
- w wyrazach więcej niż jednosylabowych akcent nie może padać na ostatnią sylabę, np. gȍvor (mowa); - w wyrazach jednosylabowych akcent może być tylko opadający, np. lȍš (zły), rȏg (róg);
- wyrazy więcej niż dwusylabowe mogą posiadać każdy rodzaj akcentu, lecz jeśli pada on na którąś z sylab wewnętrznych, wtedy może być tylko rosnący, np. gravitírati (grawitować).
Poza tym nieakcentowane samogłoski mogą też różnić się długością, zaznaczaną ¯ nad samogłoską. Długie samogłoski mogą występować jedynie po akcentowanych. Czasem długość decyduje o znaczeniu wyrazu, np. veličìnē (rozmiaru, dopełniacz, l. poj.), veličìne (rozmiary, mianownik i biernik, l. mn.).
Alfabet chorwacki składa się z 30 liter:
| A a [a] | G g [g] | O o [o] |
| B b [b] | H h [h] | P p [p] |
| C c [c] | I i [i] | R r [r] |
| Č č [cz] | J j [j] | S s [s] |
| Ć ć [ć] | K k [k] | Š š [sz] |
| D d [d] | L l [l] | T t [t] |
| Dž dž [dż] | Lj lj [l'] | U u [u] |
| Đ đ [dź] | M m [m] | V v [w] |
| E e [e] | N n [n] | Z z [z] |
| F f [f] | Nj nj [ń] | Ž ž [ż] |
Na szczęście dla uczących się tego języka Polaków, chorwacka wymowa nie sprawia wielu trudności. Chorwaci przyjęli zasadę piši kao što govoriš (pisz, jak mówisz). Większość dźwięków jest podobna do języka polskiego.
Wymowa
Jak widać powyżej, alfabet chorwacki posiada 5 samogłosek: a, e, i, o oraz u. Nie występuje tu y, chociaż dźwięk ten można usłyszeć w zbitkach spółgłoskowych zawierających „r zgłoskotwórcze”.
Poza kilkoma spółgłoskami, na które należy zwrócić uwagę, resztę wymawia się jak w języku polskim. Spółgłoski, których wymowa jest inna niż w języku polskim, są następujące:
- l - ma trochę twardsze brzmienie od polskiego odpowiednika, przypomina polskie „aktorskie ł”;
- lj - zapisywane jako dwuznak jest jedną głoską, brzmi jak miękkie l;
- nj - podobne do polskiego ń;
- r - jeżeli występuje między dwoma spółgłoskami, r jest w języku chorwackim zgłoskotwórcze i wymawia się je dodając przed nim dźwięk [y], np. Hrvatska [hyrwatska] - Chorwacja, krv [kyrw] - krew, vrh [wyrh] - wierzch. Zgłoskotwórcze r jest zawsze akcentowane. Można poćwiczyć wymowę tego dźwięku na przykładzie popularnego chorwackiego łamacza językowego: Navrh brda vrba mrda (Na szczycie wzgórza porusza się wierzba).
Spółgłoski miękkie w języku chorwackim są następujące: č, ć, đ, dž, j, lj, nj, š oraz ž.
Warto również zwrócić uwagę, że samogłoska i następująca po spółgłoskach c, s, n oraz z nie zmiękcza ich, jak ma to miejsce w języku polskim. Dlatego też w takich przypadkach spółgłoski te należy wymawiać bardziej twardo i przybiera to wtedy brzmienie podobne do polskiego y. W wyrazie sijati (świecić) si wymawiamy jak w polskim słowie sinus.
Przegłos
Warto zaznaczyć, że w języku chorwackim w niektórych przypadkach zachodzi przegłos. Zjawisko to polega na zamianie spółgłoski o występującej po spółgłoskach miękkich č, ć, đ, dž, lj, nj, š, ž oraz št, žd na samogłoskę e.
Akcent
Akcent w języku chorwackim jest swobodny i zawsze pada na sylabę zawierającą samogłoskę lub „r zgłoskotwórcze”. Akcent jest melodyczny, co oznacza, że może być rosnący lub opadający. Poza tym istnieje również zajwisko iloczasu, czyli różnicy w długości samogłosek. Tym sposobem rozróżniamy cztery akcenty:
- akcent krótki opadający, np. kȕćica (domek);
- akcent krótki rosnący, np. nòga (noga);
- akcent długi opadający, np. mâjka (matka);
- akcent długi rosnący, np. prúga (pręga).
Akcentowane głoski nie są jednak zaznaczane w tekstach, a zasady używania akcentów są bardzo skomplikowane. Przedstawimy tu jednak kilka podstawowych zasad akcentowania:
- w wyrazach więcej niż jednosylabowych akcent nie może padać na ostatnią sylabę, np. gȍvor (mowa); - w wyrazach jednosylabowych akcent może być tylko opadający, np. lȍš (zły), rȏg (róg);
- wyrazy więcej niż dwusylabowe mogą posiadać każdy rodzaj akcentu, lecz jeśli pada on na którąś z sylab wewnętrznych, wtedy może być tylko rosnący, np. gravitírati (grawitować).
Poza tym nieakcentowane samogłoski mogą też różnić się długością, zaznaczaną ¯ nad samogłoską. Długie samogłoski mogą występować jedynie po akcentowanych. Czasem długość decyduje o znaczeniu wyrazu, np. veličìnē (rozmiaru, dopełniacz, l. poj.), veličìne (rozmiary, mianownik i biernik, l. mn.).
Tagi: alfabet, artykuł, nauka języka, chorwacki, język chorwacki
Zaproponuj zmianę
|
Chorwacki Kurs podstawowy (Książka + 3 x Audio CD )
1700 najważniejszych słów i zwrotów, gramatyka, ćwiczenia, dialogi, ciekawostki. |
